ભગવાન શ્રી રામે જે શબરીના ખાધેલા બોર ખાધા, એ શબરીનું સાચું નામ શું છે તમે જાણો છો…

શબરીના ફળની મીઠાશનું વર્ણન ભક્તિ સાહિત્યમાં વારંવાર આવે છે. કેટલાક ભક્તોએ તો એમ પણ કહ્યું કે ભગવાને શબરીના બચેલા ફળ ખાધા હતા. આ પણ ભક્તોની લાગણી છે. તેને ગૌરવ અને વિવાદનો વિષય ન બનાવીને તેની પાછળના ભાવનાત્મક સંકેતોની દૃષ્ટિએ વિચારવું જોઈએ.

પરંતુ એટલું સ્પષ્ટ છે કે ભગવાન રામને જે સ્વાદ આ ફળોમાં મળ્યો, તે પહેલાં ક્યાંય જોવા મળ્યો ન હતો.પછી ગમે ત્યાં મળી. શબરીનું સાચું નામ શ્રમણ હતું. તે શ્રી રામના વિશિષ્ટ ભક્ત હતા.

શબરીનો જન્મ ભીલ જાતિમાં થયો હતો. જ્યારે તેણીના લગ્ન થવાના હતા, ત્યારે બીજા દિવસે ખોરાક માટે ઘણાં બકરાંની બલિ ચઢાવવાની હતી. તેને આ વાતની જાણ થતાં જ તેણે તેની માતાને આ પ્રાણી હત્યા રોકવા માટે વિનંતી કરી.

પરંતુ તેની માતાએ કહ્યું કે તેઓ ભીલ છે અને તેમનો નિયમ છે કે બારાતનું સ્વાગત આ ભોજનથી કરવામાં આવે છે. તેણી આ સહન કરી શકતી ન હતી. શબરી ઈચ્છતી ન હતી કે તેના કારણે આટલા બધા જીવો માર્યા જાય.તેથી તે ચુપચાપ રાતે ઘર છોડીને જંગલમાં જતી રહી.બધાએ તેની મજાક ઉડાવી. અંતે ઋષિ માતંગે તેને પોતાના આશ્રમમાં રહેવા માટે આશ્રય આપ્યો.

શબરી તેના વર્તન અને કાર્યદક્ષતાથી આશ્રમના તમામ રહેવાસીઓની પ્રિય બની ગઈ. માતંગ ઋષિએ તેમને શરીર છોડતી વખતે કહ્યું હતું કે ભગવાન રામ એક દિવસ તેમની ઝૂંપડીમાં આવશે. તેને તેમની રાહ જોવા દો. તે તેણીને બચાવશે. દિવસો વીતતા ગયા. શબરી દરરોજ તમામ રસ્તાઓ અને ઝૂંપડી સાફ કરતી અને ભગવાન રામની રાહ જોતી. આ કરતી વખતે, તે વૃદ્ધ થઈ ગઈ, પરંતુ રાહ જોવાનું બંધ ન કર્યું કારણ કે ગુરુના શબ્દો હતા.

શબરીએ આખી જિંદગી શ્રી રામની રાહ જોઈ. અંતે, શબરીની રાહ પૂરી થઈ અને ભગવાન શ્રી રામ તેમના નાના ભાઈ લક્ષ્મણ સાથે માતા સીતાને શોધતા માતંગ ઋષિના આશ્રમમાં પહોંચ્યા. શબરીએ તેને ઓળખ્યો. તેઓ ભગવાન શ્રી રામચંદ્રજીનો આદર કરતા હતા. શબરી ભાગીને કંદ-મૂળ લઈ આવી. કંદ અને મૂળની સાથે તે કેટલીક જંગલી બોર પણ લાવી હતી. તેણે કંદ અને મૂળ ભગવાનને અર્પણ કર્યા. પરંતુ તે બોર આપવાની હિંમત કરી શકી નહીં. તેને ડર હતો કે બોર ખરાબ અને ખાટા ન હોય.

તેણે બોરને ચાખવાનું શરૂ કર્યું. કોઈપણ ખચકાટ વિના, તેણીએ શ્રી રામને સારા અને મીઠા બોર આપવાનું શરૂ કર્યું. શ્રી રામ તેમની સાદગીથી મોહિત થયા. તેઓ ખૂબ પ્રેમથી બેરી ખાતા. શબરીના ખાધેલા બોર શ્રી રામને ખાતા જોઈને લક્ષ્મણને ખૂબ જ આશ્ચર્ય થયું.પરંતુ શ્રી રામ શબરીની ભક્તિ અને સાદગીથી સંપૂર્ણપણે મોહિત થઈ ગયા. શ્રી રામની કૃપાથી શબરી એ જ સમયે ઉદ્ધાર થઈ ગયો.